KB #40: World of Duckness

Po wielu miesiącach przerwy dołączam do obecnej edycji Karnawału Blogowego Magnesa. Zamiast tekstu, w naszym zasobniku pojawiła się kompletna gra narracyjna... WORLD OF DUCKNESS.



Na koniec żart sytuacyjny Daredevila: 

 

[AD&D] Wyprawa do źródeł Wielkiej Rzeki

10 godzinna sesja z 2001 roku. System: 1E. Notka bazuje na dzienniku wyprawy paladynki Yony (niedawno go znalazłem), więc jest dość wyrywkowa i z perspektywy tylko jednej PC. Była to całkowicie losowa „opowieść drogi”.

And Now for Something Completely Different

Jednym z głównych pułapek czyhających na twórców RPG, w które łapią się niemal wszyscy, jest pomijanie ciekawych zjawisk społeczno - kulturowych z naszego świata. Goście wolą nadprodukować stosy wydumanych grup społecznych, doczepianych na siłę eventów czy zależności wewnątrz określonej wspólnoty, niż czerpać garściami z empirycznej obserwacji i własnej wiedzy / doświadczeń. Jedna z podstawowych dyrektyw przy tworzeniu Anaborii polegała na adoptowaniu starych, dziś prawie nieistniejących, zachowań, modeli i norm społecznych. Tak naprawdę ja i Albino nie wymyślaliśmy do niej zbyt wiele stuffu. Na Inspiracjach pisałem też o portalach społecznościowych i zjawisku autolansu na nich, jako źródle realistycznych NPC-ów, nieporównywalnych z niczym innym w masówce RPG. Tak więc wracam do wątku, który u początku RPG był centralna ideą każdej kampanii: człowiek. Dziś parę przykładów realnych grup ludzi.

Moduł OD&D: Krypta Vanadara

Dzisiaj podrzucam czytelnikom Inspiracji kolejny (trzeci już) moduł do OD&D. Do zassania, tradycyjnie, w naszym blogowym BOX-ie. Kryptę można umieścić gdziekolwiek. W mojej kampanii WHITELION tytułowy Vanadar to ekscentryczny Magic – User, który zbudował dla siebie kilka podziemnych kompleksów – każdy na inna porę roku + kryptę, gdzie rzekomo spoczywa. Lochy rozsiane są po całym Królestwie Astrae i każdy stanowi skonkretyzowaną odskocznię od losowych kompleksów. Inaczej rzecz ujmując, więcej tu Gygaxa, niż Arnesona. Dla zachowania uniwersalnego charakteru podmieniłem własne moby na te, które występują na kartach OD&D i suplementów. Jeszcze uwaga dla REF – powinien on przypilnować, jak otwierają się jednostronne drzwi, sekretne przejścia oraz blok kamienia w 6 (strzałki). Enjoy.

Lynn Willis (R.I.P.)

Nie miałem czasu napisać notki o śmierci jednej z kluczowych postaci w Chaosium i jednej z ważniejszych postaci w historii RPG w ogóle. Lynn długo zmagał się z chorobą. Kiedy kompletowałem kilka lat temu któryś z Vintage News, trafiłem na wypowiedź ostatniego oryginalnego pracownika tej firmy, Charlie Kranka, o chorobie Lynna. Nazwisko faceta pojawiało się na okładkach większości produktów Chaosium i na podręcznikach licencjonowanych. Miał duży wkład w kształtowanie się Basica oraz jego poszczególnych inkarnacji. Roll D100 In Peace.

Kryzys w Hasbro

Nic tak nie cieszy serca oldschoolowca, jak wieść, że firma, która pieprzy od ponad dekady jedną z najfajniejszych gier RPG dostaje finansowo po tyłku. Otóż, kolesie właśnie zwolnili ponad pół tysiąca pracowników i rzecznik firmy potwierdził, że kilka linii ich produktów zostaną zamknięte. Po cichu liczę, że sprzedadzą licencję D&D komuś innemu, bo przecież nie padnie Monopoly, My Little Pony czy Magic. Kryzys firmy tłumaczy też dziwaczny i nienaturalny powrót do idei skaptowania starej bazy fanów oryginalnych systemów DA / EGG przez Next, pseudo Red Boxa reprinty oraz przywrócenie starych gier i dodatków w legalnych PDF-ach. Z okazji nowego roku życzę Hasbro, by im d20 zdechło. Z wyrazami dozgonnej miłości.

O. K.

Jeszcze jubileuszowo

Awaria gównianego Bloggera nadal trwa, więc dzisiaj kilka muzealnych banerów z różnych okresów istnienia Inspiracji. Można klikać na powiększenie. P. S. Zauważyłem właśnie, że wszystko gra. Przypominam tym, którzy odwiedzają nas tylko przez feedy / rss, że wszystko nam padło na początku roku. Oczywiście, nadal pisaliśmy przez styczeń, so chek it out.

Malowany Człowiek

Rzadko czytam współczesną fantastykę, zwłaszcza z Fabryki Słów, ale z polecenia zacnej osoby sięgnąłem po cykl Petera V. Bretta. O ile nie jest to jakaś oryginalna wizja świata, książka stanowi fajną mieszankę etnofantasy w stylu Le Guin, wykorzystania run w budowaniu cywilizacji a la Stafford oraz stareńki motyw „życia za dnia” z Wehikułu Czasu. Zawsze podobały mi się motywy takiego „pół-życia”. Począwszy od wspomnianego dziełka Wellsa, przez np. film Osada, po indyczego Minecrafta, etc., rytm życia ludzi narzucony jest przez ciągłe, systematycznie pojawiające się zagrożenie. Ta njufantasy należy do tego gatunku książek, które bez problemu nadają się do adaptacji na kampanię old schoolowego RPG. Jest klimat postapo, prawie zerowa wiedza o wyglądzie świata, brak superszybkiego przepływu informacji, prymitywizm świata, fajna (miejscami reymontowska) etnografia wsi oraz miasta, rządzące się własnymi prawami. Nie brakuje też ruin – im dalej od utartych szlaków, tym więcej do zdobycia – taki mentzerowski, horyzontalny Megadungeon. Tak więc – jest gotowy, klasyczny sandbox, Town – Dungeon – Wilderness. Udaną adaptację widzę przede wszystkim w oryginalnym RuneQueście, gdzie zasady i rodzaje runicznej magii już są i należy je odpowiednio dobrać. W Legend / Basic RolePlaying trochę więcej roboty zajmie przystosowanie którychś z systemów magii. Wszystkie trzy gry sprawdzą się także podczas opracowywania niezłych do awanturnictwa klas postaci / zawodów (Posłaniec, Zielarka, Minstrel, itd.) i zaprojektowaniu nauczycieli skilli, etc. Nauczyciele są, rzecz jasna, w centrum zainteresowania PC. „Rozwijanie przez używanie” skilli bojowych jest tu mocno ograniczone (demony biorą PC niemal zawsze na hita), więc dobry nauczyciel jest tu na wagę złota. Nieźle wyszłaby też konwersja na FUDGE, ale sam system niezbyt nadaje się do sandboxa (chyba że oprócz dF używamy normalnych kości). W każdym razie świat Bretta jest ok (mimo wtórności) dla każdego, kto szuka inspiracji na własne kampanie z wątkiem „pół-życia”.